17 januari 1978 (Blaricum)
Lammert de Koster (71) is deze maand 40 jaar koster van de Vitusparochie in Blaricum. Weinigen zullen weten dat zijn eigenlijk naam Lammert Vos is, maar omdat hij deze functie al zo lang uitoefent heeft de Blaricumse bevolking hem naar een oud-Nederlands gebruik, genoemd naar het werk dat hij zo dolgraag heeft gedaan en nog doet.
“Koster is manusje van alles”
Als je de koster vraagt wat nou eigenlijk zijn werk is, haalt hij schamper zijn schouders op en mompelt wat. Na enig aandringen zegt hij tenslotte: “ach, je bent sleutelbewaarder, je moet alles bijhouden wat er in en buiten de kerk gebeurt en ik regel begrafenissen. Bij de zwaardere klussen krijg ik assistentie van mijn zoons”.
Toekomst
Toen Lammert Vos 7 jaar was, zette hij zijn eerste schreden in het huis waar hij nu nog woont, pal naast de pastorie. Zijn toekomst lag eigenlijk al vast: pa was koster bij de parochie en het lag voor de hand dat Lammert zijn vader in de voetsporen zou volgen. Op 1 januari 1938 was het dan zover en hij laat het oude bij het oude en wordt koster op 31-jarige leeftijd. “Het is een roeping, je moet niet naar uren kijken want op de mooiste dagen zit je aan je werk vast” aldus de vrolijke koster, die op een vraag of hij het nooit erg heeft gevonden om te moeten werken als iedereen vrij heeft antwoordde: “Nee man, je bent daar helemaal in gegroeid”.
Kinderen
Veel oudere mensen hebben het niet makkelijk in deze snel veranderende maatschappij maar voor de koster levert dat helemaal geen problemen op.
Geen wonder, met 7 dochters en 4 zoons en maar liefst 13 kleinkinderen. “Door mijn kinderen ben ik altijd met de tijd meegegaan.”
Er is veel veranderd, niet alleen in het leven van de koster, maar ook in het hele plaatselijke gebeuren. Vroeger was het volgens Lammert een rustige en zeer besloten bevolking, in tegenstelling tot het huidige leven dat veel meer openstaat. De koster is trots op “zijn” oude dorp en bedoelt dan voornamelijk het oude centrum dat qua karakteristiek niet is aangetast.
“In gedachten zie ik al die mensen nog lopen in hun prachtige klederdrachten, helaas is dat langzaam weggeëbd”, aldus de koster, die bij het uitspreken van die woorden, misschien met heimwee, naar buiten keek. Lammer de koster vertelde dat Blaricum oorspronkelijk een boerengemeente is geweest met veel Erfgooiers, die een gemeenschappelijke weide bezaten op de Meent. De weide is er volgens de koster nog wel, maar hij is voor het grootste gedeelte bebouwd met woningen. “De boerderijen die er nog staan, worden zoveel mogelijk in ere gehouden”. Het komt nog wel eens voor dat, zoals hij die mensen noemde, “vreemde vogels” (mensen die van buiten in Blaricum komen wonen) een en ander willen aantasten en dan doelde de koster voornamelijk op bepaalde acties van bijvoorbeeld een weg afzetten of het weren van verkeer.
Lammert Vos woont in een prachtig gedeelte van het dorp, zoals gezegd pal naast zijn kerk en het kerkhof, plaatsen waar hij dagelijks te vinden is. “Als ik over dit terrein loop is het net of het allemaal van mezelf is.” Aldus de koster met een enigszins trotse blik in z’n ogen. Een kleinzoon van de koster reageerde eens tijdens een gesprek met de woorden “opa’s kerk”. Ondanks zijn tamelijk hoge leeftijd staat Lammert nog vol in het leven. Verleden jaar nog werd hij gekozen tot Prins Carnaval “Dat ze je op die leeftijd nog willen hebben, prachtig is dat”, reageerde de jubilaris. Ook bij andere zaken dan carnaval weten ze de koster te vinden en hij fungeert dikwijls als vraagbaak voor de plaatselijke bevolking en dat komt, zei de koster “doordat ik tussen de priester en de mensen in sta”.
Bron: Laarder Courant de Bel via GooienVechthistorisch.nl dd. 17 januari 1978
Bestandsnaam: DBL 19780117 Lammert Vos 40 jarig jubileum
Bronvermelding: Laarder Courant de Bel via GooienVechthistorisch.nl
Geschiedenis Item: Januari 1978